Page 31 - De Jaren 80 - Deel I (1980-1984)

Ik voel dat als een verstikkende bedreiging waar ik, wil ik I feel that as a suffocating thread of which I will have to
tot de essentie, een nieuwe vorm, denken komen ver van stay away from if I want to come to the essential of a new
moet blijven. We zitten in een ontzettende maniëristische way of thinking. We are in a very manneristic period in art.
tijd in de kunst. Since I had developed everything alone and had
Omdat ik alles alleen had ontwikkeld en me erbij neer accepted that I had to continue alone, it was very difficult
had gelegd of aanvaard dat ik in mijn eentje verder to show someone who accepts your point of view
moest was het heel moeilijk om iemand die je standpunt intuitively, to really literally show the importance of your
intuïtief aanvoelt ook werkelijk, letterlijk het belang van steps and choices without having to do concessions
je stappen, keuzes te laten zien, zonder dat je weer again.
concessies gaat doen. De gesprekken met jou mis ik I do terribly miss our conversations because we could
ontzettend omdat we elkaar konden steunen en steeds support each other and remind ourselves continually to
weer in herinnering brengen dat we ver moeten blijven stay clear of certain developments. That what we are
van bepaalde ontwikkelingen dat wat we zoeken niet in looking for is not in an action-reaction pattern etc. That
dat actie-reactie patroon zit etc. dat je inspiratie niet in de your inspiration is not in the art that has come to a dead
kunst zit zoals die op een dood spoor is gelopen, maar end, but that you, from an art historical development, do
dat jij vanuit je kunst-historische ontwikkeling toch een have a strong sensitivity and experience for the image,
grote gevoeligheid en ervaring hebt voor het beeld en dat and that you are able to breach through the conditioned
je in staat bent de geconditioneerde manier van kijken en way of looking and thinking.
denken te doorbreken.

Mijn werk is geen reactie op wat er in de kunst gebeurt, My work is no reaction to what happens in art, but on
maar is juist een worstelen en ploeteren om een steeds the contrary, a struggle and a slogging to reach an ever
grotere zelfstandigheid te bereiken los van wat er in de greater independence free from whatever happens in art.
kunst gebeurt.

Als je hebt geleerd je eigen richting te bepalen zonder If you have learned to determine your own direction
getuigen en hebt ervaren dat dat uiterst bevrijdend is, without witnesses and have experienced that that is very
is het heel moeilijk om toch weer getuigen toe te laten liberating, it is difficult to allow witnesses without your
zonder dat deze je richting weer gaan beïnvloeden. direction being influenced by them.

Ik heb het gevoel dat er nog een gigantisch terrein voor To my mind there is still a gigantic space open for me,
me open ligt, dat er nog heel wat te doen is. Daar ben ik that there is still a lot to do; I am not worried about that
helemaal niet bezorgd over. at all.
Als ik zie hoe blind mensen nog zijn en nog gevangen When I see how blind people still are and still are
zitten in een illusionistische associatieve manier van captured in a illusionistic associative way of thinking.
denken. Ik ben blij dat ik daar vanaf ben. Ik werk niet naar I am happy I got rid of that. I do not work towards a
een hoogtepunt toe. Ik kan wel zeggen dat alles wat ik peak. I could say that everything I am going to do is now
nog ga doen nu al in mij besloten ligt en dat het gewoon already enclosed within me and that it is just a question
een kwestie is van praktische tijd om het allemaal vorm te of practical time to give it a form.
geven.

De stap die ik 10 jaar geleden zette naar het materiaal toe The move I made 10 years ago towards the material in the
in de vorm van dat environment is zeer belangrijk geweest. form of that environment has been very important.
Mijn werk verandert wel, maar mijn gevoel voor de realiteit My work does change, but my sense of the reality does
niet, die is eigenlijk altijd hetzelfde gebleven ik kom alleen not, it actually always has remained the same, but in my
in mijn werk er steeds dichter bij. work I come closer all the time. That is simply a question
Dat is heel simpel een kwestie van leren omgaan met of learning how to handle material and to draw it closer
materialen en de betekenis ervan naar je toehalen. to myself. Your discernment just becomes more clear and
Je onderscheidingsvermogen wordt steeds helderder en more subtle.
subtieler.

Je leert respect te krijgen voor de materialen waar je mee You learn to have respect for the materials you work with
werkt en je leert dat dat respect ontzettend belangrijk and learn that that respect is very important and that it
is dat dat je gevoelig maakt voor wat er in het materiaal sensitises you to what is enclosed within the material.
besloten ligt.
Het leren hanteren van de informatie die het materiaal in Learning to handle the information that is within the
zich heeft en dat weer zelfstandig te maken. material and make it independent again. That is so exciting
Dat is zo spannend en boeiend dat al dat gedoe over wel and fascinating that all the hassle about whether it is art or
of niet kunst zijn daarbij in het niet zinkt. not sinks into insignificance.
Toen ik eenmaal in zag dat ik bezig was het materiaal When I finally realised that I was in the process of
op een grove wijze mijn macht op te dringen en imposing my power rudely on the material and that that
hoe onnatuurlijk dat was en dat dat absoluut niet absolutely does not agree with what I think about live,

23