Page 122 - De Jaren 70 - ABC van het materiaal

Correspondentie met Coosje Bovendien wilde ik dat iedere lijn zijn eigen
bladzijde 39
Lieve Coosje
Even snel want ik moet zo naar school (AKI)
Hierbij 6 foto’s waarvan ik duplicaten heb.
Van ieder serie zijn er maar drie gefotografeerd
(geldgebrek)
De hardheidsgraad komt na de lijnen onder en
over veldjes krijt.
Dat meegaan van het grafiet met het krijt en
tegelijkertijd het blijven staan van de lijn komt
voort uit een tekening waarvan ik geen foto
heb (maar je kan het ook zien op foto nr 3 in
het middengebied) een lijn getekend met zacht
potlood die ik van onder naar boven bedekte
met een laag oliepastel en meer naar en over
het midden toe wordt die laag oliepastel dunner
en komt de lijn scherp te staan.
In het tussengebied krijg je dat eigenaardige
meebewegen van het grafiet.
Van deze ideeen/observaties heb ik meerdere
tekeningen gemaakt waar ik nog dia’s van
probeer te maken en die opstuur.
Groeten Maria
Maria van Elk, 25 oktober 1979
bladzijde 75
Lieve Coosje
De laatste serie tekeningen uit ‘78 – ‘79 waar
jij de cirkel van hebt is ontstaan uit de ervaring
dat als je een lijn zet op papier dat je er niet aan
ontkomt dat zo’n lijn altijd een monumentale
vorm veroorzaakt op het papier en dat zo’n
monumentale vorm en die lijn in geen enkele
relatie staat tot het papier.
118
vlak of gebied had en tezamen met andere
aparte vlakken weer een eenheid zou vormen.
Daar komt nog bij dat ik niet afhankelijk wilde
zijn van het door de winkelier geleverde
beperkte formaat van het papier.
Door vlakken van verschillende afmetingen bij
elkaar te voegen kreeg ik een groter oppervlak
dan ik oorspronkelijk had.
Op ieder vlak had ik een diagonaal gezet
omdat binnen de horizontalen en vertikalen
van het vlak dat de enige richting was die nog
ontbrak.
Het resultaat is een trapeziumvormig lijnstuk
dat wel in relatie stond met het totale vlak
en de individuele vlakken maar wat als vorm
of figuur zo monumentaal ging werken dat
het teveel een vorm op zichzelf werd en te
geisoleerd.
De volgende stap was een lijn te maken die
wel zijn samenhang en eenheid behield en
zijn eigen richting maar niet direct een vorm
veroorzaakt.
Een evenwicht tussen openheid en
geslotenheid.
Toen heb ik een aantal proeven gedaan met
het zetten van een lijn op gekreukeld papier
om na te gaan in hoeverre zo’n lijn ondanks de
onderbrekingen toch nog op elkaar aansluit.
en ook welk soort papier daarvoor het meest
geschikt om in evenwicht was met welk soort
materiaal voor de lijn.
Ik heb uiteindelijk gekozen voor Japans
rijstpapier zonder strictuur omdat het licht
transparant is een klein beetje ruw oppervlak
heeft waar grafiek erg goed indringt en zeer
goed glad te persen met een niet opdringerig
visueel behoud van het gevolgde procede.
Nu achteraf vind ik afgezien het materiaal en
de handelingen het feit dat ik het statische van
een vorm heb kunnen doorbreken met behoud
van een vorm wel de belangrijkste stap.
Tussen twee materialen
tussen vlak en lijn
Maria van Elk, 19 november 1979