Page 119 - De Jaren 70 - ABC van het materiaal
P. 119

onderbroken of verbrokkelde cirkel. De druk van de     geen vergissingen mogelijk zijn. Ze zou willen beschikken
            lithopers blijft aanwezig in de kreukels, terwijl de   over een zuiver begrippenapparaat en wendde zich tot
            onderling verschillende exemplaren in een formatie van   de filosofie. Door omstandigheden echter gedwongen om
            3x6 duidelijk laten zien dat nummer één uit de oplage   deze studie af te breken, vond ze zich nog eenmaal oog
            anders is dan nummer 18.                               in oog mot de beeldende kunst.
            Zoals de vouw een vondst genoemd mag worden als men    “Ik dacht bij mezelf: als ik dan toch verder moet in die
            wil onderstrepen dat een litho een op de pers gedrukte   kunst, dan absoluut op mijn eigen voorwaarden. Maar
            prent is, zo blijkt de cirkel het meest optimale middel   terwijl ik intuïtief voelde dat er een andere werkelijkheid
            om de reproduceerbaarheid – de meest fundamentele      was, wist ik niet welke vorm die had en hoe die eruit zag.
            eigenschap van de grafische kunst – tot zijn recht te doen   Dus liet ik alles los dat vertrouwd en bekend was. Dat
            komen.                                                 wilde ik ook heel bewust. Het afbeelden, het imitatieve,
            Het succes van dit uit de gegevens van de grafiek      daar wilde ik van af. Maar ik belandde gewoon in een
            geboren idee ligt in de efficiënte verwerking. Als     zwart gat.
            meeropbrengst levert het zowel een speelsheid als een   Toen heb ik gewoon mijn deuren dichtgedaan. Om mijn
            monumentaliteit op, hoe tegenstrijdig die twee ook lijken.  eigen werkelijkheid, mijn eigen visie te ontdekken, had
            Dat er visueel veel vreugde aan te beleven valt, vloeit   ik het nodig om niet weer allerlei beelden in mijn buurt
            volgens Van Elk voort uit de beperking tot het materiaal.   te krijgen waarvan ik dacht: dat is het misschien. Nee, ik
            “Er komt niets bij dat ergens anders vandaan komt, het   dacht: dan ben ik weer net zover als ik eerst was. Ik moet
            is mooi omdat het goed is, omdat het bij elkaar hoort en   helemaal alleen zitten en het in mijn eentje uitzoeken. Me
            er niets vreemds in zit. Ik denk dat het mooi is omdat het   concentreren op het vlak, op de betekenis van het papier,
            helemaal zichzelf is.”                                 op hoe een lijn er uit ziet.”
            Eerlijkheid, het is de frisse lucht voor haar artistiek
            ademhalen.                                             Het is 1973, Een kunsthistorische periode voltrekt zich
                                                                   aan deze kunstenares als een persoonlijk gebeuren. Haar
            Deuren dicht                                           potlood loopt over het papier en volgt de grenzen van
            Dat Van Elk tijdens haar academietijd in Groningen     het vlak, verkent de horizontale richting én de verticale en
            wrevelig werd over de toen gedoceerde Cobra-trant,     loopt ook nog even van dit vlak af.
            ligt precies in haar lijn. De abstract-expressionistische
            schilderijen leenden zich voor allerlei duidingen en deze   Dan krijgt het rechthoekig vel papier een getekende
            vaagheid dreef haar al spoedig in de hoek van de heldere   rechthoek te dragen. Of een kromme lijn, als tegenrijm
            figuratie. Niet op de traditionele manier, met olieverf   met de rand van het papier. Of een lijn met een verdikt
            op doek, maar met materialen waarin ze duidelijker     stuk dat als een grote projectie van die lijn, dat zich op zijn
            de geslotenheid en begrenzing van kleurvlakken als     beurt weer gedraagt als een vlak. Zo ontstaat een prille
            probleem kon stellen.                                  serie. Een serie waarin Van Elk teruggaat naar de
            Maar het bleef niet bij die fase, steeds weer voelde ze   basis en waarmee ze zich inzicht verschaft in vlak en lijn.
            de behoefte om de probleemstelling verder te verleggen.   Maar ook een serie die in de kiem behelst wat uitlopers in
            Een afgebeeld landschap kun je niet binnen gaan en via   latere jaren expliciet maken.
            een landschap waarin je wel zo binnen kon stappen, een
            environment (een soort kamertje, met kunstbont bekleed,   Atelierrevolutie
            waarin men zich in een landschap kon wanen), groeide   Op dat moment is ze erin geslaagd om bevrijd te zijn
            haar besef dat ze het goede spoor nog niet te pakken   van welk beeld dan ook dat naar de werkelijkheid zou
            had: de environments waren een geweldig succes, maar   kunnen verwijzen. “Nu kan ik dat afzien van een verwijzing
            het publiek ging totaal voorbij aan wat Van Elk had willen   naar iets dat buiten de realiteit ligt veel gemakkelijker
            duidelijk maken.                                       bespreken dan toen. Want als je het niet ervaren hebt,
            Voor haar zoeken naar de werkelijkheid had ze nog niet   als je het niet gedaan hebt, dan heeft het geen vorm en
            het juiste middel gevonden. Dat stelde haar teleur en ze   geen betekenis. Het is dan zo moeilijk om voor jezelf te
            keek om naar een ander medium. Met taal zouden er      bepalen wat je wel en wat je niet kunt doen. Ik wilde iets

                                                                115
   114   115   116   117   118   119   120   121   122   123   124