Nederlandse vertaling
Los Angeles, 2/14/1985
Maria,
Ik schrijf je uit Los Angeles, de Olympische stad van 1984 die van deze officiele status is teruggekeerd naar zijn normale relaxte zelf.
In de stad zijn een aantal tekenen van de Spelen nog steeds zichtbaar, zoals hier en daar een affiche,souvenirs in de winkels op het vliegveld, en de 25 voet hoge bronzen “Olympische Poort” ontworpen door Robert Graham, die nog steeds omstreden is, maar niet langer in het middelpunt van de belangstelling staat.
Deze triomfboog, die op de as van de toegang tot het Colosseum staat in het tentoonstellingspark,was uitermate geschikt als onderdoorgang voor de fakkeldrager tijdens de openingsceremonie van de Spelen.
Op deze triomfboog heeft Graham twee naakte , 6 voet hoge, figuren geplaatst gemodelleerd naar een mannelijke waterpolospeler en een vrouwelijke ver-springster die aan deze Spelen deelnamen.
Helaas zijn deze twee beelden, die het Olympisch ideaal van schoonheid en kracht voorstellen, zonder hoofd, waardoor ze al vroegtijdig lijken aanspraak te maken op de “oudheid”
In tegenstelling tot Graham's boog heb jij, Maria, het olympisch ideaal gebagatelliseerd door zijn perfectie en zijn hierarchische systeem te ondermijnen.
De titel “overdruk” is in het Nederlands een woordspeling; het heeft de dubbele betekenis van “er bovenop drukken” en “te zwaar afdrukken”, dus drukken over de limiet heen.
Jij hebt me geschreven dat de drie primaire kleuren rood, blauw en geel zijn bedrukt met respectievelijk brons-, metaal- en goudpoeder; of wel de essentiele waarden van Mondriaan, waar jij in gelooft, zijn bedrukt glitter en goud.
Brons, zilver en goud symboliseren voor jou niet alleen de druk waaronder de atleten met elkaar wedijveren in de Olympische Spelen, maar ook de druk die op de kunstenaar wordt uitgeoefend.
Ik denk dat het zo is dat zowel de kunstenaars als de atleten proberen hun doel te bereiken als een eindpunt op zichzelf, maar dat de druk van het economische systeem waarin ze moeten functioneren hun houding beinvloed. Soms worden ze er het slachtoffer van, maar soms ook niet.
Ik hou van de manier waarop jij het hierarchische aspect van prijzen nivelleert. De drie cirkels zijn over de stadia van handmatig vouwen gedrukt. De bronzen cirkel is het meest intact wanneer het papier wordt ontvouwen tot zijn oorspronkelijke vorm. Wanneer het papier in de meest opgevouwen staat is, en dus het meest lijkt op een object, is de cirkel in goud intact, maar ook het meest gebroken door de vouwen; een gelijktijdige voorstelling van het perfecte en het imperfecte.
Omdat de afdruk het drukproces laat zien wordt het formalistische effect teniet gedaan waardoor de druk niet meer alleen een decoratie is.
Blijkbaar geef je niet toe aan de onvolledigheid, corruptie , onzekerheid en stress van nu, maar ga je door met het zoeken naar mogelijkheden om weer de scherven van de gebroken spiegel te lijmen op een manier waar we nog steeds van kunnen genieten. |
